Trzeci rok wojny spotyka ją gdzieś na froncie. Złożyła przysięgę i jest żołnierką. Nie ma odwrotu. Koleżanka po fachu, reżyserka , siostra. Na emigracji uwrażliwiała zachodnie społeczeństwa na losy swojego kraju, aby wreszcie wziąć sprawy we własne ręce i wyruszyć w rodzinne strony, skonfrontować się z wrogiem oraz z realiami pracy w armii.

“Będzie trzeba to pójdę na wojnę” opowiada o przyjaźni, idealizmie, i nieustającym zaangażowaniu w wojnę na przekór jej wyniszczającemu charakterowi. Spektakl przybiera formę kompozycji złożonej z najnowszych obrazów wojny, danych z białego wywiadu, prywatnej korespondencji i form dźwiękowych. Magda Szpecht śledzi przemianę artystki w żołnierza i poprzez to osobiste świadectwo rekonstruuje dzisiejszą rzeczywistość wojny, aby pomóc na nowo wybrzmieć stępionym emocjom.

Chociaż mobilizacja kobiet nie jest obowiązkowa, od 2014 roku rośnie liczba, zasilających szeregi armii. W 2024 roku wyniosła przynajmniej 67 tysięcy. Bohaterstwo i zaangażowanie Ukrainek w obronę swojego kraju pokazuje, że współczesna wojna ma w sobie coraz więcej z kobiety. Znaczący wzrost liczby żołnierek na froncie i kobiet w wieloraki sposób wspierających wysiłek wojenny (m.in. w rozminowywaniu kraju, obronie przed dronami, w służbie cywilnej i lekarskiej) otwiera nowy rozdział na innym polu walki - o samostanowienie i równouprawnienie kobiet w ukraińskim społeczeństwie.

“Będzie trzeba to pójdę na wojnę” to kolejna, przypadająca na trzeci rok pełnoskalowego konfliktu zbrojnego w Ukrainie praca teatralna Magdy Szpecht. W performatywnym wykładzie “Cyber Elf” (2022) artystka wróciła do swojego pierwszego zawodu - dziennikarstwa i za pomocą narzędzi cyberaktywizmu walczyła z rosyjskimi trollami, fake newsami i na bieżąco pokazywała jak można się włączyć w konflikt i pomóc Ukrainie w jej walce o wolność. W estońskim spektaklu “Spy Girls” (2024) Szpecht zaangażowała z kolei zespół aktorski do przewrotnych, wspólnie podjętych działań wywiadowczych w internecie, aby poznać światopogląd wroga i jego motywacje. Uwodząc żołnierzy na rosyjskojęzycznych portalach randkowych, starali się poznać ich osobiste historie i, co najważniejsze, ich cele i lokalizację na froncie. Wszystkie te projekty łączy żywe zaangażowanie na rzecz sąsiedzkiej Ukrainy i działania na styku teatru forensycznego, dziennikarstwa i cyberaktywizmu.